laatste verslag Lermoos winter 09-10

Hallo Allemaal,


Hier ben ik dan met het laatste verslag van deze winter uit Lermoos. Inmiddels zit het werk erop. Gaat de sneeuw langzaam weg, zou er wat meer zon mogen zijn en genieten we nog even van een lekkere vakantietijd en doen we leuke dingen!!! Allereerst zal ik vertellen (in het kort natuurlijk) hoe de laatste 5 weken zijn verlopen met de klasjes.

Week 12, had ik een groep samen met Hanna(H) das altijd gezellig!! Dus daar was ik al helemaal blij mee. Elke keer zaten we in ieder geval in spanning, wie zou er werk hebben en wie niet. Want je gaat er elke keer vanuit dat het rustiger gaat worden aan het eind van het seizoen. Maar nee hoor, de rust kwam gewoon weer niet. Gewoon weer een grote groep. We hadden alle nationaliteiten door elkaar, dus een lekker gevarieerd groepje. Tijdens de renne (op donderdag) had ik zelfs 16 kids in mijn groep. Dus dat waren er genoeg. Die week geëindigd bij de sleeplift, daar ben ik altijd wel tevreden mee. Het kan altijd verder, maar je merkt ook dat de sneeuwconditie achteruit gaat.

Week 13, Deze week ook weer geen angst hoeven hebben of ik wel werk had. Begonnen op een teppich, weer met genoeg kids. Sneeuw wordt wel heel slecht. Dat merk je vooral als je er in moet werken. S’morgens gaat het nog wel, maar s’middags is het wel heel zacht en papperig. Na 2 en halve dag de groep in 2en gesplitst. Ik ben verder gegaan met de betere. Daarmee zelfs geëindigd bij de gondel. Er zit dus weer vooruitgang in mijn lesgeven!!! (of zou het gewoon aan de kinderen liggen??)
Deze week tussen de middag ook nog privé les gegeven aan mijn held Teun! Was heel leuk om hem weer te zien! Volgend jaar is hij alleen leerplichtig, dus kan niet meer buiten de vakanties omkomen, dan zitten ze ook vast aan de “gezellige”krokusweek”. Maar ze komen zeker weer terug. Dus das ook een mooi vooruitzicht!!

Week 14, deze week had ik wel echt een klein groepje. Wat daar dan ook wel weer bij kwam was dat een aantal kids ook zelf nog echt klein waren. In het begin merk je dat maar een klein beetje omdat ze sneller moe zijn. Maar bij de grote forderband ga je het echt merken omdat ze dan niet de kracht hebben in de benen om te remmen en te blijven staan. Er zijn natuurlijk uitzonderingen van 3 jaar!!!! Florentine!!!! Wat een fantastische (en aparte) meid is dat. Wat een temperament voor een peuter!!!! Als die iets in haar kop had dan moest het ook zo gebeuren. Ze zaten in een hotel aan de piste en van daaruit kan je allemaal mensen zien skiën. Daar had je gezien dat je met stokken hoort te skiën en dat je je benen recht heb. In ieder geval niet te veel pizza. Gevolg, madame wilde vooral hard, rechtdoor (hoogstens met flauwe bochten) en stokken. Voordat de les begon mocht ze paar keer met haar stokken, daarna nam ik ze af. Nou dat heb ik de eerste keer geweten. Schreeuwen, (zelfs een keer slaan……jaja, niemand heeft gezegd dat het geen gevaarlijk beroep is) en er zat geen beweging meer in haar. Eerst troostend geprobeerd, maar dat wierp weinig vruchten af. Toen maar genegeerd….Na 8 minuten deed ze weer mee met de les!!!! Zo simpel is het dus eigenlij. Maar ja, dat moet je wel eerst even uitvinden. Wel weer heel bijzonder, ze was pas 3 jaar, maar zo sterk in benen en armen. Ze ging al meteen alleen met de sleeplift en kwam natuurlijk ook boven!!! En toen we de gondel en 4-zitter gingen doen. Jaja, zo ver ben ik gekomen, kon ze moeiteloos mee komen. Het ging haar soms gewoon niet hard genoeg. Vind het nu al leuk haar volgend jaar weer te zien! Haar zus zat ook bij mij. Was wel leuk, want die had ik vorig jaar ook gehad, dus ik vond het wel gezellig om ze allebei te hebben!! Die vrijdagmiddag had ik er maar 1 kindje. Iedereen die er vrijdagmiddag maar weinig kids heeft (die al kunnen skiën) gaat dan wat drinken. Dat kon ik dan (eindelijk) ook!!!! Samen met mijn jongetje (en alle andere leraren en kids) zaten we op de 1e verdieping. Omdat het de hele dag mooi weer was, had ik maar een dun jasjes aan en niks eronder en mijn kindje alleen een trui. Tijdens het drinken werd het ineens een stuk bewolkter en donkerder…..en nog meer……Omdat ik er toch maar 1 had dacht ik, ik ga nu alvast met em naar benee. Hij heeft ook geen jas. Als ik dan te vroeg ben dan doe ik nog wel de sleep lift….. dat we te vroeg waren was wel een feit (want hij kon natuurlijk inmiddels al goed skiën door mijn goede lesgeven). Optie om de sleeplift te gaan doen, was er echter ook niet. Dit was nl gesloten????????? Dat is ie nooit…. (bleek later dat door de heftige wind die er was, dat de kabel helemaal weggeslagen was waar de ankertjes aan hangen) Maar zijn ouders stonden gelukkig al beneden. Dus 20 min eerder gestopt! Wat uiteindelijk ook helemaal prima bleek te zijn. Om 4 voor 4 barste het goed los met pittige hagelstenen. Nou en die doen pijn!!! Niet alleen bij kinderen maar ook bij de leraren. Ik zat gelukkig al lekker droog!!!

Week 15, de ena laatste week. Dat merk je wel dat je aan het eind van het seizoen bent. En wie kreeg ik als mithilfe (dat ik op een teppich moest anfangen had ik wel verwacht) Franzi. Een heel lief meisje uit Hamburg die hier jaren lang zelf altijd skiles had gehad. Ze was nu 16 en wilde wel eens weten (ze was nu ook op vakantie) hoe het was om skiles te geven. Toen werd ze toegewezen aan mij. Natuurlijk ik weet dat het een compliment is, ik kan haar de opbouw goed leren. Maar ik moet alles dan toch ook weer uit mijn tenen halen om weer alle kleine dingen uit te leggen. Dingen die voor mij al weer heel normaal en vanzelfsprekend zijn. (merk je dan) dus dat was nog wel even pittig zo aan het einde van het seizoen. Verder hadden we nog een extra zware factor er bij (los van de sneeuwconditie natuurlijk…..) we hadden ook een Pools kindje, Konrad. Een absoluut interessant geval. Luisteren kwam niet helemaal in zijn vocabulaire voor. En ja, waar moet je ook naar luisteren, iedereen om je heen spreekt GEEN Pools. Verder had hij tussen de middag ook nog eten bij de skischool, wat betekend dat hij van s’ morgens tot 16 uur geen rust had en geen Pools hoorde. Naar mij moest (proberen) te luisteren, alle oefeningen maar goed na te doen…en veel lopen. (Anous en skiles is vooral vee lopen!) Ik zou er zelf ook moe van worden. Eind van de week, met hem en de groep toch nog de 4-zitter gehaald!!!! Ik was in ieder geval trots op mezelf dat ik dat gehaald had!!! (en andere skileraren ook, iedereen kende Konrad nl inmiddels!)

Week 16, de laatste week. Omdat het ook het paasweekend was waren we zaterdag niet vrij en ging je groep gewoon door. Voordeel daarbij is dat je dan ook door ging op het nivo waar je was op dat moment! En ik was een langzame 4-zitter, Dus dat is voor mij een goed nivo!! Veel Belgen hadden vakantie dus dat was in ieder geval wel gezellig. Ook weer veel bekende van de afgelopen jaren gezien. Ik had wel een grote groep, 10 kids, maar het was al zo overzichtelijker zonder Konrad de Pool. Dus het maakte me allemaal niets meer uit!! En het was de laatste week, dan maakt het allemaal niet meer uit! Volgende week zou mijn vakantie beginnen!!

En daar zijn we nu nog. Nog even heerlijk genieten van Lermoos. Na 16 weken (bijna) elke dag werken is effe rust wel op zijn plaats. Maar ja, wat heet rust. Om nou alleen maar achter de tv of compu te zitten heeft ook geen zin. Dat kan in NL ook. Wat hebben ze hier wat we in NL niet hebben,

Zaterdag zijn Nick en ik samen naar de Zugspitze gegaan. Voor mij ongeveer voor het eerst dat ik ging vrij skiën dit seizoen. 5 jaar geleden was ik voor het laatst daar geweest tijdens mijn anwarter. Toen was er een heftige storm, dus maar 2 sleepliften gezien. Nu was er wel wat bewolking, maar wel hele mooie. Af en toe had je 7 meter zicht en vlak daarna kon je gewoon de hele vallei zien! Ik had echt geen idee dat het daar zo groot was! Op de momenten dat het kon heb ik echt mijn ogen uitgekeken!!!! We hebben niet zo heel lang geskied, maar wel effe genoten!

Zondag, 11 april, dat zou de laatste dag zijn dan de liften in Lermoos open zouden zijn. Dus daar moesten we dan maar eens goed van gaan een genieten!!! Op tijd opgestaan, de eerst waren we niet, maar toch wel op een aantal plekken de eerste sporen gezet. Het mooie was dat er net een nieuw laagje sneeuw gevallen was. Het was maar 10 centimeter, maar een mooier einde dan nog effe te skiën door de verse sneeuw was er natuurlijk niet. Ik moest wel hard werken, want ik was op de ski’s van Nick. Zijn Atomic. Die zijn 1.63 cm lang. Aangezien ik ook zo lang ben, was dat niet altijd even makkelijk. Maar wel eens goed voor me!
Na anderhalf uur genoten te hebben werd het ons te hobbelig en zijn we naar huis gegaan. Vandaag zou onze huisgenoot Max ook weer thuiskomen. Hij was samen met wat andere skileraren een weekend naar Serfaus geweest, was daar bij een normale remactie uit zijn binding gevlogen en had van alles gescheurd in zijn knie. Vandaag moest hij langs het ziekenhuis in Reutte. Nick en ik zouden hem daar naar toe rijden. En kijken wat er dan ging gebeuren, wat er precies met hem loos was, waar hij anders geopereerd moest worden…..allemaal vragen. Kom je hier tijdens het seizoen in het ziekenhuis in het wekend is er nog veel reuring. Doe je dat na het seizoen, dan is er helemaal niks en gaan de doktoren pas maandag weer aan het werk. Dus na 5 uur wachten in het ziekenhuis, veel telefoontjes naar zijn verzekering wat nou het handigste was tot de conclusie gekomen dat hij maandag zich zou melden in het ziekenhuis,mrt scan zou maken en dan geopereerd zou worden. Dus na 5 uur ziekenhuis waren we weer thuis en was hij eigenlijk nog niet geholpen!

Maandag 12 april, vandaag een kleine wandeling gemaakt in Ehrwald. Door het bos, langs allemaal kleine waterstroompjes en watervalletjes richting de Ehrwalder alm. Was een leuk en gezellig.

Dinsdag 13 April, Gisteren hadden we Ollie gezien met haar nieuwe Salomon wandelschoenen. Iedereen heeft die hier. We waren er al over aan het nadenken, maar nu toch maar besloten om ze ook te kopen. Dat kopen ging natuurlijk heel snel bij ons en na een kwartiertje stonden we allebei buiten me nieuwe schoenen. We waren net 2 blije kinderen! We mochten ze zelfs aanhouden. Toen besloten om ze ook maar aan te houden voor de wandeling die vandaag op het programma staat. In Reutte (dan konden we dag weer mooi combineren met een bezoek aan het ziekenhuis) de Ministersteig en de Stuibenfalle. Was een onwijs mooie wandeling, heel pittig omhoog bij een kloof. Ook toen er beschreven stond dat we een heel stuk relatief vlak moesten lopen, ging het nog behoorlijk oomhoog. Maar wel met hele mooie uitzichten ver weg en beneden naar de kloof. Gelopen tot de dam, daar ging de wandeling aan de andere kant van de kloof weer terug via het bos. Was echt heel indrukwekkend!!!
Na zoveel gelopen te hebben voelde we allebei bij 1 voet wel onze hiel, maar thuis gekomen en het te hebben bekeken was er nog geen blaar zichtbaar! Dus dat viel ook weer mee!
In het ziekenhuis Max nog bezocht, hij kreeg opdat moment net een morfine spuit…..om zijn pijn te verminderen. Nick zag het natuurlijk wel en ik niet, maar hij was op dat moment erg high van de morfine. Ik heb daar echt geen oog voor!!

Woensdag 14 april. Omdat we vandaag weer langs het ziekenhuis zouden gaan was het wel weer handig als we weer een wandeling gingen doen in de buurt van Reutte. De dag ervoor op internet gezocht wat voor interessante opties er nog waren. Maar ja. Het zal wel de combi Anous en internet zijn…..Maar echt iets interessants was er niet te vinden. Dan maar op de plattegrond van Reutte kijken. Daar stond ook een meer op de Frauensee heet. Dat klonk wel interessant. Ook lag hij op 900 meter, dus helemaal vlak zou het niet zien. Om daar te komen was natuurlijk weer stap 2. We hebben allemaal leuke plekjes eerst gevonden, maar zijn er uiteindelijk gekomen. Was ook een leuke wandeling. Eerst lekker door het bos, toen kwamen we aan bij een heel mooi meer vol met kikkers (of padden) In ieder geval vieze beesten. Er waren er echt veel, in het water, ingegraven in de grond, overal waar je liep zag je ze wegschieten….
Een andere weg terug gelopen naar de auto, was nog even spannend of we wel bij de auto uitzouden komen……inmiddels werd de lucht steeds donkerder en grijzer…..toen we in het ziekenhuis waren begon het ook goed te regenen. Dat hadden we qua timing dus mooi gedaan.

Donderdag 15 april. Vandaag een dag lekker niks. Waarom, omdat het heel grauw was en het regende…..dus dat was wel een mooi excuus om lekker te ontspannen. Wel langs het ziekenhuis gegaan natuurlijk. Ook zouden we vandaag vissenplanten kopen. Fred en Dirk waren al een tijdje toe aan wat nieuw vers groen in hun mooie villa. In Reutte zat ook een dierenwinkel, dus dat konden we dan mooi combineren. Daar aangekomen, hadden ze helaas geen verse waterplanten. Maar in Fussen (Duitsland) ongeveer 15 minuten rijden wel. Nou dat dan maar doen. Het uiteindelijk nog gevonden ook. En inderdaad daar hadden ze wel verse vissenplanten. (voor heel veel geld!!) Omdat we net alleen voor planten daarnaar toe wilde rijden gingen we ook opzoek naar iets leuks voor in hun villa. En we hebben zeker wat gevonden. Een interessant gezonken piraten schip, waar ze dan ook nog tussendoor kunnen zwemmen. Thuis gekomen de vissen verschoond, boot erin geplaatst en vooral heel lang kijken welke vis er als eerste er doorheen ging zwemmen. Frederik was diegene die als eerste in ieder geval in het schip durfde (maar er wel via dezelfde weg er weer uitging) Nick natuurlijk helemaal blij omdat “zijn”vis als eerste was. Gelukkig ging Dirk-Jan diezelfde avond nog helemaal door het schip heen, dus ik was ook weer trots! Weer een ontspannen dagje voorbij.

Vrijdag 15 april, vandaag langs familie Schuster gegaan en een paar fietsen geleend. Het was een mooie dag vandaag, dus dat zou lekker fietsen worden. Een rondje Heiterwangsee stond op het programma. Eest anderhalf uur heen fietsen. Ondanks dat het lekker weer was stond het nog wel een fris windje. Toen aangekomen bij de Heiterwangsee, nog een rondje eromheen gefietst, halverwege lekker gepicknickt en teruggefietst via de wandelroute. Stond natuurlijk wel een boordje dat we daar niet mochten fietsen, maar dat deden we maar net alsof we dat niet zagen. (vond ik als brave Hendrik wel weer heel spannend) was enkele heftige routes met goed op en neer met veel boomwortels. Maar dat was weer een goede oefening voor ons omdat we via het panorama route terug wilde fietsen.
Panorama route terug, was mooi, soms heftig (ik moest een aantal keren lopen de berg op) en we waren ook blij dat we weer terug in Lermoos waren. Het biertje na de tocht smaakte wel erg lekker!!!

Zaterdag 16 april, vandaag gelukkig weer mooi weer. Nog 1 wandeling stond op het programma. In Biberwier heb je 3 meren die heel mooi moeten zijn. Via allemaal leuke watervalletjes en stroompjes door het bos naar meer 1 gelopen. De Mittersee. Die is inderdaad ook wel heel mooi! Toen waren we verkeerd gelopen omdat het bordje voor de Blindsee omgedraaid was. Maar na vragen toch nog de goede weg gevonden. Na een pittige klim daar ook uiteindelijk aangekomen. Dit meer was ook wel mooi, maar je kan wel zien dat dit een erg commerciële plek al is. Teruggelopen via de ander see, de Weissee. Die niet eens echt goed bekeken want daarvoor was het echt een hele vieze bende. Deze see ligt aan de weg net na de Fernpas. Waarschijnlijk is dat de eerste stop waar iedereen even kan pauzeren. Grote toilet plekken, overal afval, veel elektronica wat gedumpt is. Daar maar snel doorgelopen. Via onze eigen gemaakte route weer terug gelopen en gelukkig kwamen we weer goed uit bij de auto!! Wat als een klein wandelingetje begon werd uiteindelijk nog best een pittige wandeling.
Die avond Deutschland sucht dein superstar gekeken. (een soort Idols) Het was de grote finale. De hele winter het toch behoorlijk gevolgd, dus het was ook nog een ontspannen tv avond!

Zondag en maandag 17 en 18 april. De dag dat we toch echt aan moesten gaan geloven. Inpakken. Het weer hielp ons gelukkig ook mee. Regen, regen regen, de hele dag. Dus de hele dag alles rustig aan ingepakt. Dan zie je wel dat het hard gaat. En je ziet de kamer steeds kaler worden. Maar ja dat hoort er ook bij. Maandag alle laatste dingen goed ingepakt. Alvast de auto ingeladen. We hebben nl toch wel meer spullen mee terug dan met wat we kwamen. Skipak ingeleverd. Zo kwam het echte einde toch wel dichterbij. Die avond nog gezellig uit eten geweest in de Wine Lounche en dan voor de laatste keer slapen in Lermoos.

Dinsdag 19 April. Alles rustig aan, maar vandaag is dan toch echt de dag dat we gaan rijden. Dirk en Fred zitten weer in hun reishuisje, alles is in de auto dus we kunnen zo (rustig) aan de reis beginnen. We doen het heel rustig aan om toch nog het vakantiegevoel vast te houden. We overnachten ergens in Duitsland. Dus het moet helemaal goedkomen. Voor nu, dag Lermoos, maar gelukkig komen we in de zomer ook nog vakantie vieren hier!!!!