Trein uit, de woestijn in!!
Door: Anous
Blijf op de hoogte en volg Anous
29 September 2010 | Mongolië, Ulaanbaatar
Hallo Allemaal,
Inmiddels vanuit Mongolie. Hier was het een stuk makkelijker om een internet cafe te vinden. Die zijn hier genoeg.
Ik zal doorgaan waar ik gebleven ben. We gingen namelijk de trein in richting Mongolie. Helena en ik lagen best ver van de groep weg, maar dankzij een leuke ruiling kwamen wij dichter bij de groep te liggen. dat we daar wel 2 alcoholische stinkende Finnen voor terug kregen (jaja zelfs ik rook ze) moesten we maar voor lief nemen. Uiteindelijk ben je toch meer op de gang met de groep of in het hokje van Niek, Tim,Nienke en Leen. want die lagen met zijn 4en, dus daar was altijd gezelligheid (en bier)
De provodnika van deze reis is echt een schatje. Al zijn het maar 2 dagen in de trein, daar gaan we dan ook maar echt van genieten. Wel vreemd is dat als je de trein instapt dat je meteen weer overgaat naar de tijd van Moskou. Inmiddels geen idee meer hoeveel tijd eerder, maar ik geloof dat er meteen weer 6 uur vanaf gaat. erg lastig, zeker omdat je met het ritme van het luchten echt geen idee meer hebt wanneer het ochtend of borreltijd is.
Bij onze eerste stop mochten we er niet te ver uit. Lokaal was het rond 19.00 uur en voor ons na middernacht. Er waren niet veel lokale verkopers op het station, waar scoor je dan een biertje voor de nacht. want dat was het jammere van deze trein, er was geen restauratiewagen. Er kwam een vrouwtje op ons afgelopen of we vis wilde. NEEEE, we wilde wel pivo. Meteen ssstt, wijzend achter zich naar een man. En wat kwam er onder de vis vandaan????? jawel hoor, Bier. Geen idee wat we betaald hebben. We kregen zelfs een biertje van 11%. En uiteindelijk allemaal voor heel goedkoop. Los van dat het blikje natuurlijk behoorlijk stonk, hebben we er goed van genoten!!!
De volgende stop was ergens in de nacht. Roeland zou iedereen wakker maken, nou alleen Niek en ik waren wakker. En uiteindelijk nog een Karlo gespot op zijn blote voeten in zijn pyama. Hij moest plassen, maar bij een stop zijn de wc's dicht. Daarna lekker geslapen en luchten wanneer het kan. Want de volgende dag zouden we bij de grens erg lang moeten wachten. Door dat luchten en vreemde uurtjes slapen zaten we zo weer in totaal geen ritme.
De grens overgang, Rusland uit. Dat duurt nog al en gaat allemaal heel officieel. Gelukkig mochten we er eerst uit, op een bepaald moment terug zijn en dan begonnen alle officiele handelingen. Bij elkaar heeft het echt een uurtje of 10 geduurt voordat we alle grensformaliteiten afgehandeld hadden. Het welkom in Mongolie was heel anders dan verwacht. De mensen zijn er open en vriendelijk. Dus prima!!! je zag het ook op het eerste statoin waar we daar mochten luchten. Mensen in groepjes bij elkaar, met elkaar aan het praten en er werd zelfs gelachen!! Een prettig volkje. Ze zien er ook totaal anders uit dan de Russen.
Oelan Bator, Mongolie. Met busje naar hotel, daar eerst opgefrisd, rondje stad gedaan met een busje. Dit keer keek ik ook goed mee op de kaart en wist zo dus ook prima hoe en wat. Met een gedeelte van onze groep gelunched. Heerlijk, veel en goed en niet duur. We moesten ook wat inkoppen doen, want de volgende ochtend zouden we voor 7 dagen verdwijnen in de woestijn. Nou Niek in ik gingen samen inkopen doen. We hadden eigenlijk niet zoveel nodig. Alleen wat bierjes zou wel prettig zijn. Want om nu te zeggen dat er genoeg verkooppunten daarvan in de woestijn zijn. Nee. Wij hebben dus maar een kratje ingeslagen.
Volgende ochtend vroeg, met kleine leuke busjes vertrokken. 3 in totaal. 1 kookbus met kok enzo en 2 busjes met ons. We zaten 6 om 6. Er was daardoor altijd nog 1 stoel vrij. Ik had me achterin de bus genesteld, prima plekje! Lang lang en hobbelig, dat waren onze ritjes over het algemeen. De eerste dag moesten we sowieso zorgen dat we een flink stuk zouden afleggen, anders zit je op het laatst ineens in de knoop als er wat tegenzit.
de 1e nacht kamperen, echt totaal in de middle of nergens. We zijn ergens nadat we genoeg kilometerss gemaakt hadden gestopt. Nou bouw je tent maar op. Ik had met Niek afgesproken dat wij samen een tentje zouden delen. Was ook wel zichtbaar dat we beide al meerdere kampeer ervaringen hadden. Onze tent stond snel en strak. Zijn mooie kleine makkelik opzetbare trekkerstentjes. Die avond nog naar een vervallen klooster gelopen. Omdat de maan heel helder was, was een zaklamp overbodig. Maar op de terug weg merk je wel dat als je net een beetje de andere kant oploopt dat je richtingsgevoel helemaal kwijt is. En een groepje van die kleine trekkerstentjes zie je ook niet snel. Op dat moment kon je echt voelen, oh oh, als ik verdwaal is het wel heel groot de woestijn!
Dag 2, natuurlijk er vroeg uit, tent inpakken en ontbijten. De kok maakt mooie dingen, over eten niet te klagen! Vandaag weer een lang stuk hobbelen. het is om ons heen vooral droog, steenachtig, geen paarden maar wel kamelen. Op een gegeven moment was het zelfs zo saai om ons heen dat er zelfs geen dieren skeletten meer waren. 2 dagen lang in de auto en de spelletjes komen vanzelf. Dieren namen, eind van de eeste letter moet de eerste van het nieuwe dier zijn....hoelang is het nog naar....en allemaal een tijd invullen. We vermaken ons in ieder geval nog prima in de bus.
Onderweg (al schilt het in welk gedeelte van de woestijn we rijden) spotten we veel dieren. Daar houden we natuurlijk ook een mooi lijsjte van bij. Dat moet een lange lijst worden.
De 2e nacht stond slapen in een ger op de planning. Nou de ger waar we aankwamen was nog luxer dan het hotel waar we in Ulaan Baator sliepen. Met zo'n mega eetzaal, die vind je alleen maar terug op van de all inclusive vakanties....Was een interessante ervaring, maar ben blij dat er meer gekampeerd wordt.
3e dag, opweg met bus en mega hobbelweg natuurlijk, naar een canyoning plek. Omdat wij, de jongeren zitten allemaal bijelkaar in 1 bus, schijnbaar in het luxe busje zaten. Dit keer omgewisseld met de oudjes. Wij merken er niet erg veel verschil tussen, alleen dat je mega veel meer beenruimte hebt in het busje waar we nu inzitten. Ons hoor je dus niet klagen.
Wandeling door de kloof was leuk. Ben zelfs nog bijna aangevallen door een eend die ineens wegvloog. Kon die mooi op ons lijstje erbij, de Gobiduck. Lekker gegeten, weer zomaar ergens gegeten. Weer hobbelen. Gestopt bij de Red Rocks. Hele hoge rotsten, ineens uit het niets. Mooie uitzichten. Vanaf daar kon je onze camping plek al zien.
Kamperen tussen knie en iets hogere boompjes op een zachte grond. Moet helemaal goedkomen. Iniedergeval weer makkelijker toileteren. Wel stond er een hele harde wind. Spel, wanneer stopt de wind. Ja hoor, tegen 20:00 was hij genoeg gezakt om en kampvuur te maken. Was heel gezellig daar met z'n allen. Kwam ineens de wind weer opzetten. Kampvuur moeten doven en iedereen maar naar bed. Die nacht heeft het behoorlijk gestormd en zelfs nog geregend. (al kon je daar de volgende morgen niets van zien)
Dag 4
Vandaag hoefde we maar een kort stukje in de bus. Was voor Leen wel prettig, want die was inmiddels behoorlijk ziek. Voor de lunch aangekomen bij een gerkamp. Was voor Leen wel handig om goed te slapen. Rest wilde ook wel graag in een ger slapen. Niek en ik wilde wel graag kamperen. Mooi plekje langs een (droge) rivier gevonden. En zelfd Debora wilde wel kamperen. (al liet ze de tent natuurlijk wel weer voor zich opzetten)
Als je op de plek waar we waren de berg opliep, dan had je kans dat je betreik zou hebben met je telefoon. Nou zoeken was het sowieso naar dat punt, maar dat had ik er wel voor over. De volgende dag zou Nick namelijk jarig zijn en ik wilde hem wel een smsje kunnen versturen. Nadat ik bijna de hoop had opgegven en terug aan het lopen was, had ik ineens 1 streepje bereik. Die plek gemarkeerd met 3 groten stenen en een stuk bot wat daar lag. Verder kon ik dan nog 2 passen naar boven doen, daarna viel mijn bereik weg. Op dat punt een kappote buitenkant van een tv neergelegd. Meteen geprobeerd te smsen. En jahoor. Ik kreeg antwoord terug, dus dat kwam wel goed.
Volgende ochtend 6 uur eruit, was echt onwijs koud. Ik naar mijn gemarkeerde punt gelopen en een sms gemaakt. Ik dacht echt dat mijn vingers eraf vroren. Zo koud was het. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Maar het verzenden was gelukt! Hoera. Tent afbreken en dan ontbuiten. Ik was helemaal blij met mijn wantjes die ik in Rusland had gekocht. Verder hadden Niek en ik het niet koudgehad in de tent en dat kon je niet van alle mensen zeggen die in een ger geslapen hadden.
Dag 5
Weer lekker gehobbeld. gelunched in een ger. Was gezellig, maar ik weet niet wat de gemiddelde Mongool eet. Er blijft in ieder geval altijd genoeg over. Door gereden naar een onwijs mooie plek bij een riviertje. Het kon daar koud worden, dus niet te dicht bij het water gaan staan. Die avond is iedereen vroeg naar bed gegaan omdat het erg fris was. Roeland en ik deden nog een spelletje bij wie het het koudst was. (ik heb een wekker die de temeratuur aangeeft en Roeland een horloge) Uiteindelijk zijn we gaan slapen met + 6 graden.
Dag 6
Koud, koud???? In ons tentje niet. Maar bij de andere. Leen had -4 gemeten in zijn tent. En bij Tim en Nienke stond het ijs aan de binnenkant van de tent. dat vele onder ons geen fijne nacht hadden gehad was wel duidelijk. Tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk die nacht -8 tot -10 gevroren had. We zouden eigenlijk 2 nachten daar blijven,maar dat wilde de rest niet. Ik vond dat toch wel jammer want het was echt een mooie locatie. De rest wilde weer een ger in. Maar ik wilde wel blijven kamperen. Roeland zou naar een oplossing opzoek gaan.
Die dag een mooie waterval gezien en bezocht. En tja, wat doe je als je al een paar dagen niet gedouched hebt. Dan duik je er effe in. Tjeepmie wat was dat koud. Je kan ook niet zeggen dat iedereen er effe in dook, dat was maar voor 3 mensen weggelegd. Samen met Niek en Roeland was ik in ieder geval weer schoon.
Met busje teruggereden naar de ger waar we de dagervoor ook gelunched hadden. Niek en ik werden later door het busje nog een stuk de bewoonde wereld uitgerden en soort van gedumpd (maar in overleg) in de woestijn. Dat was wel echt en onwijs gave ervaring. Normaal gesproken sta je met een groep in de middel of nix. Nu echt met z'n 2en! Die avond, toen we net lagen, hoor je ineens een hoorde paarden langs galopperen. eng en indrukwekkend. Lekker geslapen.
Volgende dag, weer rijden,richting bewoonde wereld. We kwamen zelfs o\alsfalt tegen. Dit keer stond slapen in een ger gepland, dus konden we we niet onderuit. We hadden wel de mooiste ger gekregen. Hoera!!! Die middag een officiele bewoonde ger bezocht. Nou ja, het was maar heel commercieel. Wel toen nog paard gereden. Ik heb het zelfs voorelkaar gekregen dat ik een stukje los mocht rijden. Niek ook, maar dat was tegen zijn zin in. Die avond lekker geslapen, volgende dag echt richting bewoonde wereld. We zijn weer terug in Ulaan Baator. Nog 1 nacht en dan morgen erg vroeg vertrekken. Dan staat de treinreis van Mongolie naar China op het programma!!!!
Ben benieuwd wat dat in petto heeft.
Na het lange stuk ben ik wel uitgedroogd, snel opzoek naar ene biertje
PROOST
Inmiddels vanuit Mongolie. Hier was het een stuk makkelijker om een internet cafe te vinden. Die zijn hier genoeg.
Ik zal doorgaan waar ik gebleven ben. We gingen namelijk de trein in richting Mongolie. Helena en ik lagen best ver van de groep weg, maar dankzij een leuke ruiling kwamen wij dichter bij de groep te liggen. dat we daar wel 2 alcoholische stinkende Finnen voor terug kregen (jaja zelfs ik rook ze) moesten we maar voor lief nemen. Uiteindelijk ben je toch meer op de gang met de groep of in het hokje van Niek, Tim,Nienke en Leen. want die lagen met zijn 4en, dus daar was altijd gezelligheid (en bier)
De provodnika van deze reis is echt een schatje. Al zijn het maar 2 dagen in de trein, daar gaan we dan ook maar echt van genieten. Wel vreemd is dat als je de trein instapt dat je meteen weer overgaat naar de tijd van Moskou. Inmiddels geen idee meer hoeveel tijd eerder, maar ik geloof dat er meteen weer 6 uur vanaf gaat. erg lastig, zeker omdat je met het ritme van het luchten echt geen idee meer hebt wanneer het ochtend of borreltijd is.
Bij onze eerste stop mochten we er niet te ver uit. Lokaal was het rond 19.00 uur en voor ons na middernacht. Er waren niet veel lokale verkopers op het station, waar scoor je dan een biertje voor de nacht. want dat was het jammere van deze trein, er was geen restauratiewagen. Er kwam een vrouwtje op ons afgelopen of we vis wilde. NEEEE, we wilde wel pivo. Meteen ssstt, wijzend achter zich naar een man. En wat kwam er onder de vis vandaan????? jawel hoor, Bier. Geen idee wat we betaald hebben. We kregen zelfs een biertje van 11%. En uiteindelijk allemaal voor heel goedkoop. Los van dat het blikje natuurlijk behoorlijk stonk, hebben we er goed van genoten!!!
De volgende stop was ergens in de nacht. Roeland zou iedereen wakker maken, nou alleen Niek en ik waren wakker. En uiteindelijk nog een Karlo gespot op zijn blote voeten in zijn pyama. Hij moest plassen, maar bij een stop zijn de wc's dicht. Daarna lekker geslapen en luchten wanneer het kan. Want de volgende dag zouden we bij de grens erg lang moeten wachten. Door dat luchten en vreemde uurtjes slapen zaten we zo weer in totaal geen ritme.
De grens overgang, Rusland uit. Dat duurt nog al en gaat allemaal heel officieel. Gelukkig mochten we er eerst uit, op een bepaald moment terug zijn en dan begonnen alle officiele handelingen. Bij elkaar heeft het echt een uurtje of 10 geduurt voordat we alle grensformaliteiten afgehandeld hadden. Het welkom in Mongolie was heel anders dan verwacht. De mensen zijn er open en vriendelijk. Dus prima!!! je zag het ook op het eerste statoin waar we daar mochten luchten. Mensen in groepjes bij elkaar, met elkaar aan het praten en er werd zelfs gelachen!! Een prettig volkje. Ze zien er ook totaal anders uit dan de Russen.
Oelan Bator, Mongolie. Met busje naar hotel, daar eerst opgefrisd, rondje stad gedaan met een busje. Dit keer keek ik ook goed mee op de kaart en wist zo dus ook prima hoe en wat. Met een gedeelte van onze groep gelunched. Heerlijk, veel en goed en niet duur. We moesten ook wat inkoppen doen, want de volgende ochtend zouden we voor 7 dagen verdwijnen in de woestijn. Nou Niek in ik gingen samen inkopen doen. We hadden eigenlijk niet zoveel nodig. Alleen wat bierjes zou wel prettig zijn. Want om nu te zeggen dat er genoeg verkooppunten daarvan in de woestijn zijn. Nee. Wij hebben dus maar een kratje ingeslagen.
Volgende ochtend vroeg, met kleine leuke busjes vertrokken. 3 in totaal. 1 kookbus met kok enzo en 2 busjes met ons. We zaten 6 om 6. Er was daardoor altijd nog 1 stoel vrij. Ik had me achterin de bus genesteld, prima plekje! Lang lang en hobbelig, dat waren onze ritjes over het algemeen. De eerste dag moesten we sowieso zorgen dat we een flink stuk zouden afleggen, anders zit je op het laatst ineens in de knoop als er wat tegenzit.
de 1e nacht kamperen, echt totaal in de middle of nergens. We zijn ergens nadat we genoeg kilometerss gemaakt hadden gestopt. Nou bouw je tent maar op. Ik had met Niek afgesproken dat wij samen een tentje zouden delen. Was ook wel zichtbaar dat we beide al meerdere kampeer ervaringen hadden. Onze tent stond snel en strak. Zijn mooie kleine makkelik opzetbare trekkerstentjes. Die avond nog naar een vervallen klooster gelopen. Omdat de maan heel helder was, was een zaklamp overbodig. Maar op de terug weg merk je wel dat als je net een beetje de andere kant oploopt dat je richtingsgevoel helemaal kwijt is. En een groepje van die kleine trekkerstentjes zie je ook niet snel. Op dat moment kon je echt voelen, oh oh, als ik verdwaal is het wel heel groot de woestijn!
Dag 2, natuurlijk er vroeg uit, tent inpakken en ontbijten. De kok maakt mooie dingen, over eten niet te klagen! Vandaag weer een lang stuk hobbelen. het is om ons heen vooral droog, steenachtig, geen paarden maar wel kamelen. Op een gegeven moment was het zelfs zo saai om ons heen dat er zelfs geen dieren skeletten meer waren. 2 dagen lang in de auto en de spelletjes komen vanzelf. Dieren namen, eind van de eeste letter moet de eerste van het nieuwe dier zijn....hoelang is het nog naar....en allemaal een tijd invullen. We vermaken ons in ieder geval nog prima in de bus.
Onderweg (al schilt het in welk gedeelte van de woestijn we rijden) spotten we veel dieren. Daar houden we natuurlijk ook een mooi lijsjte van bij. Dat moet een lange lijst worden.
De 2e nacht stond slapen in een ger op de planning. Nou de ger waar we aankwamen was nog luxer dan het hotel waar we in Ulaan Baator sliepen. Met zo'n mega eetzaal, die vind je alleen maar terug op van de all inclusive vakanties....Was een interessante ervaring, maar ben blij dat er meer gekampeerd wordt.
3e dag, opweg met bus en mega hobbelweg natuurlijk, naar een canyoning plek. Omdat wij, de jongeren zitten allemaal bijelkaar in 1 bus, schijnbaar in het luxe busje zaten. Dit keer omgewisseld met de oudjes. Wij merken er niet erg veel verschil tussen, alleen dat je mega veel meer beenruimte hebt in het busje waar we nu inzitten. Ons hoor je dus niet klagen.
Wandeling door de kloof was leuk. Ben zelfs nog bijna aangevallen door een eend die ineens wegvloog. Kon die mooi op ons lijstje erbij, de Gobiduck. Lekker gegeten, weer zomaar ergens gegeten. Weer hobbelen. Gestopt bij de Red Rocks. Hele hoge rotsten, ineens uit het niets. Mooie uitzichten. Vanaf daar kon je onze camping plek al zien.
Kamperen tussen knie en iets hogere boompjes op een zachte grond. Moet helemaal goedkomen. Iniedergeval weer makkelijker toileteren. Wel stond er een hele harde wind. Spel, wanneer stopt de wind. Ja hoor, tegen 20:00 was hij genoeg gezakt om en kampvuur te maken. Was heel gezellig daar met z'n allen. Kwam ineens de wind weer opzetten. Kampvuur moeten doven en iedereen maar naar bed. Die nacht heeft het behoorlijk gestormd en zelfs nog geregend. (al kon je daar de volgende morgen niets van zien)
Dag 4
Vandaag hoefde we maar een kort stukje in de bus. Was voor Leen wel prettig, want die was inmiddels behoorlijk ziek. Voor de lunch aangekomen bij een gerkamp. Was voor Leen wel handig om goed te slapen. Rest wilde ook wel graag in een ger slapen. Niek en ik wilde wel graag kamperen. Mooi plekje langs een (droge) rivier gevonden. En zelfd Debora wilde wel kamperen. (al liet ze de tent natuurlijk wel weer voor zich opzetten)
Als je op de plek waar we waren de berg opliep, dan had je kans dat je betreik zou hebben met je telefoon. Nou zoeken was het sowieso naar dat punt, maar dat had ik er wel voor over. De volgende dag zou Nick namelijk jarig zijn en ik wilde hem wel een smsje kunnen versturen. Nadat ik bijna de hoop had opgegven en terug aan het lopen was, had ik ineens 1 streepje bereik. Die plek gemarkeerd met 3 groten stenen en een stuk bot wat daar lag. Verder kon ik dan nog 2 passen naar boven doen, daarna viel mijn bereik weg. Op dat punt een kappote buitenkant van een tv neergelegd. Meteen geprobeerd te smsen. En jahoor. Ik kreeg antwoord terug, dus dat kwam wel goed.
Volgende ochtend 6 uur eruit, was echt onwijs koud. Ik naar mijn gemarkeerde punt gelopen en een sms gemaakt. Ik dacht echt dat mijn vingers eraf vroren. Zo koud was het. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Maar het verzenden was gelukt! Hoera. Tent afbreken en dan ontbuiten. Ik was helemaal blij met mijn wantjes die ik in Rusland had gekocht. Verder hadden Niek en ik het niet koudgehad in de tent en dat kon je niet van alle mensen zeggen die in een ger geslapen hadden.
Dag 5
Weer lekker gehobbeld. gelunched in een ger. Was gezellig, maar ik weet niet wat de gemiddelde Mongool eet. Er blijft in ieder geval altijd genoeg over. Door gereden naar een onwijs mooie plek bij een riviertje. Het kon daar koud worden, dus niet te dicht bij het water gaan staan. Die avond is iedereen vroeg naar bed gegaan omdat het erg fris was. Roeland en ik deden nog een spelletje bij wie het het koudst was. (ik heb een wekker die de temeratuur aangeeft en Roeland een horloge) Uiteindelijk zijn we gaan slapen met + 6 graden.
Dag 6
Koud, koud???? In ons tentje niet. Maar bij de andere. Leen had -4 gemeten in zijn tent. En bij Tim en Nienke stond het ijs aan de binnenkant van de tent. dat vele onder ons geen fijne nacht hadden gehad was wel duidelijk. Tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk die nacht -8 tot -10 gevroren had. We zouden eigenlijk 2 nachten daar blijven,maar dat wilde de rest niet. Ik vond dat toch wel jammer want het was echt een mooie locatie. De rest wilde weer een ger in. Maar ik wilde wel blijven kamperen. Roeland zou naar een oplossing opzoek gaan.
Die dag een mooie waterval gezien en bezocht. En tja, wat doe je als je al een paar dagen niet gedouched hebt. Dan duik je er effe in. Tjeepmie wat was dat koud. Je kan ook niet zeggen dat iedereen er effe in dook, dat was maar voor 3 mensen weggelegd. Samen met Niek en Roeland was ik in ieder geval weer schoon.
Met busje teruggereden naar de ger waar we de dagervoor ook gelunched hadden. Niek en ik werden later door het busje nog een stuk de bewoonde wereld uitgerden en soort van gedumpd (maar in overleg) in de woestijn. Dat was wel echt en onwijs gave ervaring. Normaal gesproken sta je met een groep in de middel of nix. Nu echt met z'n 2en! Die avond, toen we net lagen, hoor je ineens een hoorde paarden langs galopperen. eng en indrukwekkend. Lekker geslapen.
Volgende dag, weer rijden,richting bewoonde wereld. We kwamen zelfs o\alsfalt tegen. Dit keer stond slapen in een ger gepland, dus konden we we niet onderuit. We hadden wel de mooiste ger gekregen. Hoera!!! Die middag een officiele bewoonde ger bezocht. Nou ja, het was maar heel commercieel. Wel toen nog paard gereden. Ik heb het zelfs voorelkaar gekregen dat ik een stukje los mocht rijden. Niek ook, maar dat was tegen zijn zin in. Die avond lekker geslapen, volgende dag echt richting bewoonde wereld. We zijn weer terug in Ulaan Baator. Nog 1 nacht en dan morgen erg vroeg vertrekken. Dan staat de treinreis van Mongolie naar China op het programma!!!!
Ben benieuwd wat dat in petto heeft.
Na het lange stuk ben ik wel uitgedroogd, snel opzoek naar ene biertje
PROOST
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
