De stad Kiev
Door: Anous
Blijf op de hoogte en volg Anous
23 November 2009 | Oekraïne, Kiev
Het onbekende Kiev,
Treinreis overleeft en heel (en erg moe) aangekomen in Kiev.
Wat een enorm treinstation hebben ze. Waar zou de uitgang zijn??? Als domme schapen dan maar achter de meute aanlopen. De borden zijn hier echt niet te lezen. Wat voor tekens gebruiken ze hier?? Je kunt er echt geen woord uithalen. En een Engelse benaming ergens, ho maar!
Op een gegeven moment toch door wat de tekens voor uitgang was, en daar stonden we dan. In een grote moderne hal. Van de Lonely Planet hadden we een mooie platte grond. Vandaar uit konden we het hostel wel goed vinden. We hadden besloten te gaan lopen, dat zou wel even goed voor ons zijn na zo’n lange treinreis!!
Na wat gezoek en gepuzzel en wat kijken bleek dat we aan de achterkant van het station stonden. We hadden dus wel de boordjes uitgang gevolgd maar de verkeerde kant op. Wij weer helemaal door het station naar de voorkant toe. Dat zag er allemaal ouder en ouderwetser uit.
Het eerste wat ons opviel toen we door het station liepen was: mondkapjes. Bijna iedereen heeft mondkapjes op!! Buiten bij het station vielen we van de ene verbazing in de andere. Wat een grote stad lag er voor ons. Wat veel en hoge gebouwen. Waar is de stad gebleven waar wij zou van houden. Een leuke kleine binnenstad met een oude stadsmuur eromheen. Wat veel (verrotte) taxi’s staan er voor het station, wat een mensen massa en wat een zwervers, bedelaars. Elke taxichauffeur wilde ons wel wegbrengen, we zijn dus maar snel doorgelopen en op een rustig punt verder gekeken waar we nou naar toe moesten.
1 ding is wel zeker. Kiev is niet plat. Heuvel op en heuvel af zijn we gelopen. Een aangezien het toch eigenlijk wel een stuk lopen was, kwamen we behoorlijk bezweet aan!!! Maar we zijn er aangekomen.
Het hostel is prima. Het is een soort Lermoos huis. Wij hadden een privé kamer, dus dat was wel prima. Verder was er een ruime badkamer en een kleine woonkeuken. 1 grote slaapkamer met 8 slaapplekken en nog 2 andere privé kamers. De bedden waren al opgedekt, we hadden een (klein) handdoekje en het ontbijt zat bij de prijs inbegrepen. Dus dat was allemaal zeer prima.
Tas uitpakken en een beetje lopen zoals altijd. Zo kwamen we erachter dat we zeer centraal lagen en dat alles goed te belopen was, dus dat was weer mooi. Ook kwamen we erachter dat we echt gesloopt waren door de treinreis. Dus lekker een plek zoeken om wat te drinken en te eten en dan maar vroeg naar bed!!!
Na een nacht goed slapen waren we er helemaal klaar voor. We hadden sandwiches met thee ontbeten, dus gingen niet met lege maag weg. We natuurlijk eerst een stop gemaakt bij de double coffee corner. Daar de wandelroute van de Lonely Planet van 6 km die ons langs alle bijzondere en mooie plekken zou brengen uitgeschreven/getekend op de zeer beeldende kaart die we van het hostel hadden gekregen. Toen waren we er zeker klaar voor om toerist te spelen.
Wat wel nog grappig was, in de double coffee corner kwamen we tegelijkertijd binnen met een ander NL gezin met een jongetje van een jaartje op 12. Valt toch wel op hier, andere Nederlanders. Zij vertelde ons dat Nederland die dag ervoor gewonnen had met het Junior Eurovisie songfestival. Dat was natuurlijk geheel langs ons heen gegaan!!!
We hebben veel gelopen, maar daardoor ook veel gezien. Ook een heel ander deel van Kiev. Het is een grote stad, waarbij alles verspreid ligt. Het heeft niet echt 1 binnenstad. Wat ons ook op viel, meteen eigenlijk al de eerste middag en avond, alles is hier echt enorm. Hoe groter, glimmender en kolossaler hoe beter en mooier. Als eerste kwamen we langs een soort vrijheidsengel. Heel groot, hoog en glimmend. Verder langs belangrijke gebouwen en parlementaire dingen. Toen kwamen we bij het water met daarlangs een soort boulevard. Dat was echt het zondaguitje van de mensen hier. Iedereen zag je gezellig wandelen en skaten. (ook oudere mannetjes waren aan het skaten!) vanaf het water had je nog een uitzicht naar de buitenwijken van Kiev. Wat een enorme wijken heb je nog om de citystad zelf. Om nou te zeggen dat het een mooi uitzicht was. Nee, maar je ziet wel hoe groot Kiev stad eigenlijk is!! Verder werd je langs het Dinamo Kiev stadion geleid. Is nu niet meer voor grote wedstrijden in gebruik, maar toch. Vroeger wel. En daar kan je gewoon naar binnen kijken. Over een houten liefdesbrug. Was wel spannend, want hij ging over een drukke weg heen en je weet nooit hoe stevig die is. (al liep iedereen erover heen!) Weer door een parkje. Dan valt er echt iets op. We hadden al gelezen dat het legaal hier is om in het openbaar te drinken. Dat wordt dan ook volle kanne gedaan. Overal zitten jeugd of stelletjes op bankjes, op plekken te drinken en te roken. Iedereen heeft bier of wodka….vreemd gezicht dat dat zo in het openbaar gebeurd. En dat er niet echt een leeftijdsgrens aanzit. Wat ook opvallend was. De kinderen tot 4 jaar waren aangekleed of er een mega strenge winter bezig was. De dikste jassen, handschoenen en mutsen. Het was 12 graden met een heerlijk zonnetje! Wat dragen die kinderen wann het hier inderdaad -20 graden is???
Na het park werden we langs een aantal kerken geleid. Groot en kleurrijk met natuurlijk veel goud. We zijn niet naar binnen gegaan, maar de buitenkant was al erg indrukwekkend. Rond half 4 kwamen we bij de Sofia toren. En wat zag ik daar (los van dat de toren hoog was) je kon erin!!! Dat wilde ik natuurlijk meteen doen. Wij er naar toe, kaartje kopen om naar binnen te mogen. Toen wilde we de toren ingaan, moesten we eerst nog een kaartje kopen om de toren in te mogen. OK, dan doen we dat maar. Eerst een smalle trap in de toren omhoog. Die ging nog prima. Daarna (vanaf een soort 1e verdieping) werd de dichte stenen trap een (stevige) houten trap. Wat er toen gebeurde is me echt nog nooit overkomen (en ik hoop ook niet meer dat het gebeurd!) Ik kreeg echt last van een soort hoogtevrees. Omhoog ging nog wel, maar ik moest niet naar de zijkanten kijken. Oh oh oh, wat vond ik het eng. Ik wilde wel naar boven, want ik wilde het mooie uitzicht zien. Je kon daar heel mooi de grote kerk met het gouden dak daar tegenover fotograferen en gewoon om het uitzicht en dat ik daar geweest was. Kwam het nog door de treinreis, dat mijn evenwichtsorgaan toch niet nog helemaal hersteld was??? Naar boven ging dus wel (al zat er geen turbo tempo in) ik kon alleen niet langs de trap naar beneden kijken de diepte in. Nick had nergens last van. Die liep gewoon naar boven. Maar door mijn zenuwen werd hij ook zenuwachtig en kreeg er ook een beetje last van. Was voor mij wel fijn, was ik tenminste niet de enige.
Boven was het uitzicht wel heel mooi. Naar het uitzicht kon ik ook zonder problemen kijken! Dus dat was prima. Je zag dat de ene kant van de stad met de buitenwijken en de hoge gebouwen. Aan de andere kant was het toch wel allemaal lager en zat er geen buitenwijk gedeelte aanvast. Naar beneden ging rustig maar al een stuk beter dan de heenweg.
Omdat we rond half 4 de toren waren ingegaan, was het in de tussentijd donker geworden toen we weer beneden stonden. Volgens onze route moesten we nu nog een heel groot stuk lopen voor 1 kerk. Wel met gouden dak, maar kleiner dan de andere die we tot nu toe gezien hadden. En daarbij kwam nog dat we die kerk al op de heenweg gezien hadden toen we van het station naar het hostel gewandeld waren. Omdat we wel wat moe werden, omdat het donker werd en we het wel gehad hadden besloten we dat dit het einde was en opzoek te gaan naar een plek voor een biertje.
Het werd, verrassend natuurlijk, dezelfde plek als gisterenavond. We hadden daar lekker gezeten, ze spraken Engels daar en hadden normaal geprijsde biertjes. Waarom moeilijk zoeken als we al wat weten. Daar gezellig gedronken, geprobeerd een leuk restaurantje te zoeken via de Lonely Planet gids maar uiteindelijk daar gegeten.
Bij ons hostel aangekomen bleek de helft van de bewoners uitgecheckt te zijn. Er waren nog 2 jongens uit Finland die in Aken studeerde. Nog een beetje gezellig met ze gebabbeld. Wij gingen lekker naar bed, en zij gingen nog stappen. Dat is echt het grote verschil. Zij kwamen om te stappen en te zuipen, wij om wat te zien en de sfeer te proeven.
Na een goede nacht, tas inpakken en weer een lekker hostel ontbijtje (Oekraïense gebakken roerei) nog even wat drinken in de coffee corner en wachten tot het 2 uur is. Dan zouden we met de taxi naar het vliegveld gaan. Omdat we al zoveel hadden gelopen en anders weer de bus moesten uitzoeken bij het Centraal Station bij mensen die totaal geen Engels spreken, hadden we onszelf getrakteerd op een taxi naar het vliegveld. Daarin zittend waren we daar echt blij mee!
Het vliegveld zelf was niet echt uitnodigend of mooi. (wat wel in Warschau, Polen was toen we daar aankwamen) We waren ruim op tijd, dus nog effe lekker wat gedronken en gelezen. Toen ingecheckt. Natuurlijk een stoel bij het raam gevraagd. Kregen we onze stoel nummers, 17A en 17C. zitten we niet naast elkaar. Nou we zouden dan wel met de persoon proberen te ruilen. Maar jammer vonden we het zeker!!
Paspoort controle ging gelukkig helemaal soepel. Het daadwerkelijke vliegveld was klein. Ik had dat in gedachte groter verwacht. (weet ook niet waarom) viel daarom een beetje tegen. Lang hoefde we overal niet te wachten. We mochten al snel het vliegtuig in. En wat bleek. We hadden ons natuurlijk weer druk gemaakt voor niks. Het was bij lange na niet vol. Er was dus bewust een plek tussen ons vrijgehouden. Ik blij, want ik zat bij het raam. Nick blij want hij zat bij het gangpad. Wij samen blij want we zitten toch nog naast elkaar.
Vanwege zware wind in Amsterdam zouden we een uurtje vertraging hebben. Maar na een kwartier al te horen gekregen dat we toch mochten vertrekken Hoera! En nu, nu op weg in de lucht naar Amsterdam. Weer lekker naar huis. Moet zeggen dat ik dat ook wel fijn vind. Het was een mooie week. Maar ook veel indrukken waar je toch wel moe van werd. Vanavond weer lekker slapen op Nederlandse bodem!!
Groetjes uit de lucht
Anous
Treinreis overleeft en heel (en erg moe) aangekomen in Kiev.
Wat een enorm treinstation hebben ze. Waar zou de uitgang zijn??? Als domme schapen dan maar achter de meute aanlopen. De borden zijn hier echt niet te lezen. Wat voor tekens gebruiken ze hier?? Je kunt er echt geen woord uithalen. En een Engelse benaming ergens, ho maar!
Op een gegeven moment toch door wat de tekens voor uitgang was, en daar stonden we dan. In een grote moderne hal. Van de Lonely Planet hadden we een mooie platte grond. Vandaar uit konden we het hostel wel goed vinden. We hadden besloten te gaan lopen, dat zou wel even goed voor ons zijn na zo’n lange treinreis!!
Na wat gezoek en gepuzzel en wat kijken bleek dat we aan de achterkant van het station stonden. We hadden dus wel de boordjes uitgang gevolgd maar de verkeerde kant op. Wij weer helemaal door het station naar de voorkant toe. Dat zag er allemaal ouder en ouderwetser uit.
Het eerste wat ons opviel toen we door het station liepen was: mondkapjes. Bijna iedereen heeft mondkapjes op!! Buiten bij het station vielen we van de ene verbazing in de andere. Wat een grote stad lag er voor ons. Wat veel en hoge gebouwen. Waar is de stad gebleven waar wij zou van houden. Een leuke kleine binnenstad met een oude stadsmuur eromheen. Wat veel (verrotte) taxi’s staan er voor het station, wat een mensen massa en wat een zwervers, bedelaars. Elke taxichauffeur wilde ons wel wegbrengen, we zijn dus maar snel doorgelopen en op een rustig punt verder gekeken waar we nou naar toe moesten.
1 ding is wel zeker. Kiev is niet plat. Heuvel op en heuvel af zijn we gelopen. Een aangezien het toch eigenlijk wel een stuk lopen was, kwamen we behoorlijk bezweet aan!!! Maar we zijn er aangekomen.
Het hostel is prima. Het is een soort Lermoos huis. Wij hadden een privé kamer, dus dat was wel prima. Verder was er een ruime badkamer en een kleine woonkeuken. 1 grote slaapkamer met 8 slaapplekken en nog 2 andere privé kamers. De bedden waren al opgedekt, we hadden een (klein) handdoekje en het ontbijt zat bij de prijs inbegrepen. Dus dat was allemaal zeer prima.
Tas uitpakken en een beetje lopen zoals altijd. Zo kwamen we erachter dat we zeer centraal lagen en dat alles goed te belopen was, dus dat was weer mooi. Ook kwamen we erachter dat we echt gesloopt waren door de treinreis. Dus lekker een plek zoeken om wat te drinken en te eten en dan maar vroeg naar bed!!!
Na een nacht goed slapen waren we er helemaal klaar voor. We hadden sandwiches met thee ontbeten, dus gingen niet met lege maag weg. We natuurlijk eerst een stop gemaakt bij de double coffee corner. Daar de wandelroute van de Lonely Planet van 6 km die ons langs alle bijzondere en mooie plekken zou brengen uitgeschreven/getekend op de zeer beeldende kaart die we van het hostel hadden gekregen. Toen waren we er zeker klaar voor om toerist te spelen.
Wat wel nog grappig was, in de double coffee corner kwamen we tegelijkertijd binnen met een ander NL gezin met een jongetje van een jaartje op 12. Valt toch wel op hier, andere Nederlanders. Zij vertelde ons dat Nederland die dag ervoor gewonnen had met het Junior Eurovisie songfestival. Dat was natuurlijk geheel langs ons heen gegaan!!!
We hebben veel gelopen, maar daardoor ook veel gezien. Ook een heel ander deel van Kiev. Het is een grote stad, waarbij alles verspreid ligt. Het heeft niet echt 1 binnenstad. Wat ons ook op viel, meteen eigenlijk al de eerste middag en avond, alles is hier echt enorm. Hoe groter, glimmender en kolossaler hoe beter en mooier. Als eerste kwamen we langs een soort vrijheidsengel. Heel groot, hoog en glimmend. Verder langs belangrijke gebouwen en parlementaire dingen. Toen kwamen we bij het water met daarlangs een soort boulevard. Dat was echt het zondaguitje van de mensen hier. Iedereen zag je gezellig wandelen en skaten. (ook oudere mannetjes waren aan het skaten!) vanaf het water had je nog een uitzicht naar de buitenwijken van Kiev. Wat een enorme wijken heb je nog om de citystad zelf. Om nou te zeggen dat het een mooi uitzicht was. Nee, maar je ziet wel hoe groot Kiev stad eigenlijk is!! Verder werd je langs het Dinamo Kiev stadion geleid. Is nu niet meer voor grote wedstrijden in gebruik, maar toch. Vroeger wel. En daar kan je gewoon naar binnen kijken. Over een houten liefdesbrug. Was wel spannend, want hij ging over een drukke weg heen en je weet nooit hoe stevig die is. (al liep iedereen erover heen!) Weer door een parkje. Dan valt er echt iets op. We hadden al gelezen dat het legaal hier is om in het openbaar te drinken. Dat wordt dan ook volle kanne gedaan. Overal zitten jeugd of stelletjes op bankjes, op plekken te drinken en te roken. Iedereen heeft bier of wodka….vreemd gezicht dat dat zo in het openbaar gebeurd. En dat er niet echt een leeftijdsgrens aanzit. Wat ook opvallend was. De kinderen tot 4 jaar waren aangekleed of er een mega strenge winter bezig was. De dikste jassen, handschoenen en mutsen. Het was 12 graden met een heerlijk zonnetje! Wat dragen die kinderen wann het hier inderdaad -20 graden is???
Na het park werden we langs een aantal kerken geleid. Groot en kleurrijk met natuurlijk veel goud. We zijn niet naar binnen gegaan, maar de buitenkant was al erg indrukwekkend. Rond half 4 kwamen we bij de Sofia toren. En wat zag ik daar (los van dat de toren hoog was) je kon erin!!! Dat wilde ik natuurlijk meteen doen. Wij er naar toe, kaartje kopen om naar binnen te mogen. Toen wilde we de toren ingaan, moesten we eerst nog een kaartje kopen om de toren in te mogen. OK, dan doen we dat maar. Eerst een smalle trap in de toren omhoog. Die ging nog prima. Daarna (vanaf een soort 1e verdieping) werd de dichte stenen trap een (stevige) houten trap. Wat er toen gebeurde is me echt nog nooit overkomen (en ik hoop ook niet meer dat het gebeurd!) Ik kreeg echt last van een soort hoogtevrees. Omhoog ging nog wel, maar ik moest niet naar de zijkanten kijken. Oh oh oh, wat vond ik het eng. Ik wilde wel naar boven, want ik wilde het mooie uitzicht zien. Je kon daar heel mooi de grote kerk met het gouden dak daar tegenover fotograferen en gewoon om het uitzicht en dat ik daar geweest was. Kwam het nog door de treinreis, dat mijn evenwichtsorgaan toch niet nog helemaal hersteld was??? Naar boven ging dus wel (al zat er geen turbo tempo in) ik kon alleen niet langs de trap naar beneden kijken de diepte in. Nick had nergens last van. Die liep gewoon naar boven. Maar door mijn zenuwen werd hij ook zenuwachtig en kreeg er ook een beetje last van. Was voor mij wel fijn, was ik tenminste niet de enige.
Boven was het uitzicht wel heel mooi. Naar het uitzicht kon ik ook zonder problemen kijken! Dus dat was prima. Je zag dat de ene kant van de stad met de buitenwijken en de hoge gebouwen. Aan de andere kant was het toch wel allemaal lager en zat er geen buitenwijk gedeelte aanvast. Naar beneden ging rustig maar al een stuk beter dan de heenweg.
Omdat we rond half 4 de toren waren ingegaan, was het in de tussentijd donker geworden toen we weer beneden stonden. Volgens onze route moesten we nu nog een heel groot stuk lopen voor 1 kerk. Wel met gouden dak, maar kleiner dan de andere die we tot nu toe gezien hadden. En daarbij kwam nog dat we die kerk al op de heenweg gezien hadden toen we van het station naar het hostel gewandeld waren. Omdat we wel wat moe werden, omdat het donker werd en we het wel gehad hadden besloten we dat dit het einde was en opzoek te gaan naar een plek voor een biertje.
Het werd, verrassend natuurlijk, dezelfde plek als gisterenavond. We hadden daar lekker gezeten, ze spraken Engels daar en hadden normaal geprijsde biertjes. Waarom moeilijk zoeken als we al wat weten. Daar gezellig gedronken, geprobeerd een leuk restaurantje te zoeken via de Lonely Planet gids maar uiteindelijk daar gegeten.
Bij ons hostel aangekomen bleek de helft van de bewoners uitgecheckt te zijn. Er waren nog 2 jongens uit Finland die in Aken studeerde. Nog een beetje gezellig met ze gebabbeld. Wij gingen lekker naar bed, en zij gingen nog stappen. Dat is echt het grote verschil. Zij kwamen om te stappen en te zuipen, wij om wat te zien en de sfeer te proeven.
Na een goede nacht, tas inpakken en weer een lekker hostel ontbijtje (Oekraïense gebakken roerei) nog even wat drinken in de coffee corner en wachten tot het 2 uur is. Dan zouden we met de taxi naar het vliegveld gaan. Omdat we al zoveel hadden gelopen en anders weer de bus moesten uitzoeken bij het Centraal Station bij mensen die totaal geen Engels spreken, hadden we onszelf getrakteerd op een taxi naar het vliegveld. Daarin zittend waren we daar echt blij mee!
Het vliegveld zelf was niet echt uitnodigend of mooi. (wat wel in Warschau, Polen was toen we daar aankwamen) We waren ruim op tijd, dus nog effe lekker wat gedronken en gelezen. Toen ingecheckt. Natuurlijk een stoel bij het raam gevraagd. Kregen we onze stoel nummers, 17A en 17C. zitten we niet naast elkaar. Nou we zouden dan wel met de persoon proberen te ruilen. Maar jammer vonden we het zeker!!
Paspoort controle ging gelukkig helemaal soepel. Het daadwerkelijke vliegveld was klein. Ik had dat in gedachte groter verwacht. (weet ook niet waarom) viel daarom een beetje tegen. Lang hoefde we overal niet te wachten. We mochten al snel het vliegtuig in. En wat bleek. We hadden ons natuurlijk weer druk gemaakt voor niks. Het was bij lange na niet vol. Er was dus bewust een plek tussen ons vrijgehouden. Ik blij, want ik zat bij het raam. Nick blij want hij zat bij het gangpad. Wij samen blij want we zitten toch nog naast elkaar.
Vanwege zware wind in Amsterdam zouden we een uurtje vertraging hebben. Maar na een kwartier al te horen gekregen dat we toch mochten vertrekken Hoera! En nu, nu op weg in de lucht naar Amsterdam. Weer lekker naar huis. Moet zeggen dat ik dat ook wel fijn vind. Het was een mooie week. Maar ook veel indrukken waar je toch wel moe van werd. Vanavond weer lekker slapen op Nederlandse bodem!!
Groetjes uit de lucht
Anous
-
24 November 2009 - 08:45
Miranda:
Nou dat was weer een mooi verhaal. Echt leuk om het allemaal te lezen. Welkom weer terug in Nederland!!!
Groetjes Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
